Journal of the College of Languages

In linguistic studies, poetry enjoys a special treatment by scholars since it represents an interesting area of inquiry due to its eccentric language and unique styles. A lot of studies have been carried out so far for the analysis of poetry, yet few have dealt with pastoral poetry. The present research is an analysis of the styles in selected pastoral poems. Style is analyzed by investigating the choice and use of stylistic devices, therefore this study investigates the lexical items in two English and Arabic pastoral poems, namely Matthew Arnold’s The Scholar Gipsy and Kahlil Gibran’s Al-Mawakib. These poems share the theme of nature. They idealize nature as being a source of imagination and inspiration. In contrast, the poems describe a city with a whole different description. Hence, both poems share similar styles that depend on contrast which is achieved by manipulating the lexical items. In order to analyze these items, the study adopts Leech and Short's (2007) model of analysis. The findings of the analysis reveal similarities in the use of the same lexical items in both poems with differences in the frequency rates only.

Pablo Neruda's artistic distinctiveness can be considered in two ideas or attitudes of romanticism. First, the imagination, which is the result of conduct and spirituality, and second, the individualism, which is a collection of mysterious mysteries from the texts of individuality based on philosophical sonnets. His works point out the ethereality and indescribability of life, employing the reality of life at the level of human perception in a rich and symbolic language. This symbolic language often represents the inner world of the poet, his thoughts, and his unique perspective as an individual. This study seeks to explore how Pablo Neruda's poetry treats imagination with a more individualistic character. He recreates the meanings in poetry through the three ideas of reduction, interpretation, and analysis. The dialectical relationship between these elements, influenced by historical and philosophical ideas, plays a crucial role in this transformation. It's an examination of how an artist's work reflects their personal and intellectual journey, ultimately contributing to the richness and depth of their creative expression.

The main idea that led me to write such research paper within the framework of Germanic linguistics is that I have not found any topic dealing with the term correlate in the German language, except in several articles in linguistic journals as well as one topic in a book describing the use of such a linguistic phenomenon in the language system. The research initially deals with the definition of the correlate at the level of the German language system. Correlate is unity describes specific relation of two sentences and identifies denoted constructs. Correlate is called a placeholder at the syntactic level because it does not occupy its original topological fields in the syntactic structure. The correlate (es) or the prepositional adverbs or adverbs can occur in the matrix clause, it is the second feature. The third categorical feature of the correlate is morphological, in that the correlate is inflexible and the last feature shows that the correlate does not confer case features on its syntactic environment, where the correlate possesses the matrix clause. The correlate can appear as the first part of the complex connector in the subordinate clause or the infinitive construction. The last feature refers to the fact that the correlate construction can be attributive in the complex sentence, whereby the sentence structure, which is the constituent of attributively formed correlate specifiers, is embedded.

The research presents the conceptual content of the linguistic expression described by the correlate, functioning as a pro-element in the major premise and considered as a dentate. It is a matter of denotation of the correlate and deictic expressions. Furthermore, the present research sheds light on the obligatory and optional use of the correlate constructions in the German sentence. In German there are correlates when using certain verbs. In addition, certain linguistic constructions or expressions require correlates of both particles and prepositional adverbs. The reasons for this are contextual and communicative aspects.

In relation to the contextual-communicative aspects such as verbs affect the connection with the correlate. She signals the connection through the grade particles. Compared to other verbs, the use of the correlate (es) is reduced. The reason for this is the appearance of degree particles as well, even, at most, only, only. This can be the case if the grading of the text passage does not focus on the extreme predicate, but rather on the infinitive construction or the subordinate clause. This was studied at work.

Then it was examined how the correlate constructions occur with certain subjunctives by dividing them into two forms, namely attributive correlate constructions and left displacement constructions. If the correlate occurs before the subjunctive phrase, it is called an attributive correlate construction. This form is also called a correlate specifier. The subjunctive phrase has the function of being an attribute for the correlate. They can be directly followed by the correlate, whereby it is possible that the correlate alone carries the main clause after deducting the so-called phrase.

Zusammenfassung

Die Hauptidee besteht darin, wie sich das Phänomen Korrelat im deutschen Sprachsystem anwenden lassen. Solche Forshchungsarbeit verortert sich im Rahmen der germanistischen Sprachwissenschaft. Da Sprachstudien – über ihre linguistische Relevanz hinaus – auch den Lernenden nützliches empirisches bzw. didaktisches Material zur Wortschatzerweiterung einen Überblick erarbeitet, spielt doch die linguistische Forschungsarbeit eine große Rolle bei der Verbesserung der Sprachkompetenz und der Syntaxverfahren. Diese Arbeit beschäftigt sich mit Korrelatkonstruktionen im Deutschen. Es geht um die Konnektstellungsmöglichkeiten und topologische Felder der relevanten sprachlichen Ausdrücke in dem deutschen Text. Der Ausgangspunkt ist dezidiert die deutsche Sprache. Anhand der vorliegenden Arbeit werden die Fragen gestellt, ob es kategoriale Merkmale für die Korrelatestellung gibt oder welche spachsystematischen Voraussetzungen die Anwendung des Korrelates bestimmen. Des Weiteren wird in dieser Arbeit beleuchtet, was der Grund dafür ist, dass das es als Korrelat genannt wird. Das grammatikalische es, bestimmte Adverbien wie sogar, nur und die Partikel wie auch gehören zu den unterschiedlichen Subklassen der Wortarten. Die deutschen Grammatiken gehen darin in ihren Publikationen nicht ein. Die vorliegende Forschung untersucht diese Problematik.

Die Forschung untersucht den begrifflichen Inhalt des sprachlichen Ausdrucks, den das Korrelat beschreibt, wobei es im Obersatz als Pro-Element fungiert und als Denotat betrachtet wird. Es handelt sich um Denotat des Korrelats und deiktische Ausdrücke. Des Weiteren beleuchtet die vorliegende Forschung obligatorischen und fakultativen Gebrauch der Korrelatkonstruktionen in dem deutschen Satz. Im Deutschen stehen Korrelate bei der Verwendung bestimmter Verben. Daneben fordern bestimmte sprachliche Konstruktionen bzw. Ausdrücke Korrelate sowohl Partikeln als auch Präpositionaladverbien. Die Gründe dafür sind kontextuelle sowie kommunikative Aspekte.

The article analyzes the neologisms that arose in the Iraqi dialect after the 2003 US-British invasion and the fall of Saddam Hussein's regime, according to the theory I advocate: "The Basic Outline of Reference," a developed theory of Arab legacy and cognitive theory, which came out in 1987 in America, so we have used the terminology of cognitive grammar. In this theory it is stated that the reference is the interaction between four components: perception, imagination, imaginative comprehension and the linguistic sign or symbolization (the neological word in this article), which are closely related, so that none of them can be lacking, because they constitute a holistic whole that belongs to a deeper level. Let us see how the speakers of Iraq, after the invasion of 2003, imagine the world according to their views, that is, their collective imaginative comprehension. This theory is going to be in the future the basis of a modern holistic linguistics which is very different from traditional linguistics.
Resumen
El articulo analiza los neologismos surgidos en el dialecto iraquí tras la invasión estadounidense-británica de 2003 y la caída del régimen de Saddam Hussein, Desde la perspectiva de “El esquema básico de la referencia”, teoría que aúna el legado de la tradición lingüística árabe y la teoría cognitiva desarrollada a partir de los primeros años 80 en EEUU, por ello que adoptemos la terminología de la gramática cognitiva. En esta teoría se considera que la referencia es la interacción entre cuatro componentes: la percepción, la imaginación, la comprensión imaginativa y el signo lingüístico o simbolización (la palabra neológica en este artículo), que están íntimamente relacionados, de manera que no puede faltar ninguno de ellos, porque constituyen un todo holístico que pertenece a otro nivel más profundo. Vamos a ver como los hablantes de Irak, tras la invasión de 2003, imaginan el mundo según sus puntos de vista, es decir, su comprensión imaginativa colectiva. Esta teoría pretende fundamentar las bases de una lingüística holística diferente de la tradicional lingüística.

The paper deals with the language of Russian folklore. Folklore is a unique sphere of existence of the language, the most vivid expression of the national mentality. The folklore word embodied the perception and evaluation of the surrounding world. “What did the word in general mean for the life of the people? The word was equated ... with life itself. The word generated and explained life, it was ... the keeper of memory and the guarantee of the infinity of the future. The folklore text is studied by literary critics, ethnographers, historians, culturologists, and art historians. In the twentieth century, a new science emerged - linguo-folkloristics, the goals and objectives of which were formulated by A.T. Khrolenko only in the seventies. Some of the most frequently used words in folklore texts among other words such as "friend" were analyzed. It has been proven that some vocabulary spreads in one region over another, depending on the geographical and climatic environment.
В работе рассматривается язык русского фольклора. Фольклор – это уникальная сфера существования языка, наиболее яркое выражение национальной ментальности. В фольклорном слове воплотились восприятие и оценка окружающего мира. «Что значило для народной жизни слово вообще? Слово приравнивалось… к самой жизни. Слово порождало и объясняло жизнь, оно было… хранителем памяти и залогом бесконечности будущего». Фольклорный текст исследуется литературоведами, этнографами, историками, культурологами, искусствоведами. В ХХ веке сложилась новая наука – лингвофольклористика, цели и задачи которой были сформулированы А.Т. Хроленко только в семидесятые годы.

The article is devoted to investigating the exploitation of Pushkin's traditional quotes in the prose of A.P. Chekhov. Chekhov's work occupies a unique position in the Russian literary process of the late 19th - early 20th centuries. Chekhov completes the development of classical literature and at the same time is at the origins of a new artistic era associated with symbolic art. This led to the writer's deep involvement in all the achievements of the previous period, the "golden age" of Russian literature, and interest in the new art of the 20th century. The main attention in the work is focused on the final nature of the development of the classical tradition. The researcher points to the organic connection of Chekhov with the classical literary tradition, designating such names as A.C. Pushkin.

Аннотация
Работа посвящена проблеме функционирования пушкинской традиции в прозе А.П. Чехова . Творчество Чехова занимает уникальное положение в русском литературном процессе конца XIX - начала XX вв. Чехов завершает развитие классической литературы и в то же время находится у истоков новой художественной эпохи, связанной с символистским искусством. Это обусловило глубокое усвоение писателем всех достижений предшествующего периода, «золотого века» русской литературы, и интерес к новому искусству XX века. Основное внимание в работе сосредоточено на итоговом характере освоения классической традиции.Исследователь указывает на органичную связь Чехова с классической литературной традицией, обозначая такие имена, как A.C. Пушкин.

This article is devoted to the cognitive study of ironic metonymy in Russian and Arabic. Metonymy and irony have traditionally been seen as parallel linguistic phenomena. But their formation and interpretation are based on different cognitive mechanisms. At the formal and functional level, metonymy and irony have a number of significant differences. Metonymy is an artistic technique, the mechanism of which is based on obvious, easily traced connections between objects and phenomena of the surrounding world. Irony is a satirical technique or a rhetorical figure that is used to create a certain artistic image, aimed at forming the hidden meaning of the statement. A native speaker intuitively feels the difference between metonymy and irony and expresses it in a linguistic form. Metonymy and irony have many common characteristics in terms of semantics and communicative properties. They are linguistically two-layer phenomena in which the creative function of language is manifested.
Аннотация
Данная статья посвящена когнитивному исследованию иронической метонимии в русском и арабском языках. Метонимия и ирония традиционно рассматривались как параллельные языковые явления. Но в основе их образования и интерпретации лежат разные когнитивные механизмы. На формальном и функциональном уровне метонимия и ирония имеют ряд существенных различий. Метонимия – художественный прием, в основе механизма которого лежат очевидные, легко прослеживаемые связи предметов и явлений окружающего мира. Ирония – сатирический прием либо риторическая фигура, которые используются для создания определенного художественного образа, направлены на формирование скрытого смысла высказывания. Носитель языка интуитивно чувствует разницу между метонимией и иронией и выражает ее в языковой форме. Имеют метонимия и ирония много общих характеристик с точки зрения семантики и коммуникативных свойств. Они представляют собой лингвистически двухслойные явления, в которых проявляется творческая функция языка.

Languages, like humans, need communication and interaction to prosper. One of the ways for a language to flourish is to borrow words from other languages. The southern regions of Iran and the coastal countries of Persian Gulf have had strong cultural relations since old times, with language being a dimension of these relations.
With their land being geographically located in the realm of Islamic civilization and being Muslims, Baloch people have had strong connections with the Arab world and the Arabic language. Thus, many Arabic words have made their ways into Balochi language either directly or indirectly through Persian language. Since each language has its own unique sound structure, these loanwords have undergone phonetic changes after entering the Balochi.
This article is an attempt to study the phonetic changes of Arabic loanwords in Balochi in a descriptive-analytical manner. This study has a "diachronic" and” historical” approach. The phonetic changes of different types can be found in these loanwords, among them “substitution”, “metathesis”, “elision”, and “epenthesis”. The focus of this study is mainly on” substitution”. The results indicate that the loanwords in Balochi language, especially those with “substitution” in them, have .
چکیده
زبان به مانند انسان برای ارتقا و غنای خود به ارتباط و تعامل نیاز دارد، چنان که یکی از راههای بالندگی و غنای یک زبان، وامگیری از دیگر زبانها است. مناطق جنوبی ایران با کشورهای ساحلی جنوب خلیج فارس، از دیرباز روابط فرهنگی پررنگی داشته‌اند که از جمله ابعاد این مناسبات، حوزه زبان است.
در این بین زبان بلوچی به حکم موقعیت جغرافیایی زیست بومِ گویشورانش در عرصه تمدن اسلامی محصور بوده و از آن روی که بلوچها مسلمان بوده‌اند ناگزیر مناسباتی تنگاتنگ با زبان عربی داشته‌اند .بدین ترتیب واژگان فراوانی با واسطه زبان فارسی و یا بدون واسطه مستقیما از زبان عربی به زبان بلوچی انتقال یافته‌اند. از آنجا که هر زبانی ساختار آوایی ویژه خود را دارد این وامواژه‌ها پس از ورود به زبان بلوچی دچار دگرگونی آوایی شده‌اند.
این مقاله به عنوان مطالعه‌ای «درزمانی» و «تاریخمند» در صدد است که با روش توصیفی-تحلیلی دگرگونیهای آوایی موجود در این وام واژهها را یافته و مورد واکاوی قرار دهد.دگرگونی‌های آوایی عبارتند از «ابدال»، «قلب»، «حذف» و « درج» که در این مقاله «ابدال» به صورت اختصاصی مورد مطالعه قرار گرفته است.
نتایج نشان‌دهنده آن است که «ابدال» وام‌واژه‌ها در زبان بلوچی به نسبت وام‌واژه‌های عربی موجود در زبان فارسی از تنوع بیشتری برخوردار است که شفاهی بودن فرهنگ و ادبیات بلوچی در این امر بسیار تأثیر داشته است.

Translation is a dynamic and living process that cannot be considered equal to the original text and requires the appropriate structure, language, thought and culture of the target language, and the translator's intellectual, linguistic and cultural influences inadvertently penetrate into the translated text. It causes heterogeneity of the destination text with the source text.
Admiral's theory is trying to help by providing components and suggested approaches to resolve these inconsistencies. In the meantime, in addition to the mission of putting words together, the translator must sometimes sit in the position of the reader and judge and evaluate the translated text in order to understand its shortcomings and try to correct it and adapt the text to the text as much as possible. Pay the destination language.
Jean-René Ladmiral, a famous French theorist, enumerates the components to face translation problems that the translator should know and act on. This destinationist theorist believes that it is incorrect to limit translation to simple decoding and that translation should be accompanied by rewriting and the translator should produce meaning or re-create it.
This research is trying to investigate the effectiveness of Admiral's theory in translation from Arabic to Persian with a descriptive and analytical method. The present research has investigated the translation of Arabic texts into Persian based on Admiral's theory, which is considered a new research in terms of comprehensiveness and can be a specific and accurate basis for translations in which reproduction is important.

چکیده
ترجمه فرایندی پویا و زنده است که نمی‌توان آن را تماماً برابر با متن اصلی قلمداد کرد و ساختار، زبان، اندیشه و فرهنگی مناسب با زبان مقصد را می‌طلبد و به صورت ناخواسته عوامل تاثيرگذار فکری، زبانی و فرهنگی مترجم در متن ترجمه رسوخ پيدا مي‌کند و باعث ناهمگونی متن مقصد با متن مبدأ مي‌گردد. نظریه لادمیرال در تلاش است با ارائه مؤلفه‌ها و رویکردهای پيشنهادی در جهت رفع این ناهمگونی‌ها کمک کند. در این بين، مترجم علاوه بر ماموریت قرار دادن کلمات کنار یکدیگر، باید گاهی در جایگاه خواننده نيز بنشيند و به قضاوت و ارزیابی متن ترجمه شده بپردازد تا کمی‌ها و کاستی آن را درک کند و درصدد اصلاح آن و مناسب سازی هرچه بيشتر متن با متن زبان مقصد بپردازد. ژان رنه لادمیرال، نظریه پرداز نامدار فرانسوی، مؤلفه‌هایی را برای رویارویی با مشکلات ترجمه برمی‌شمارد که مترجم می‌بایست آنها را بشناسد و به آنها عمل کند. این نظریه‌پرداز مقصدگرا معتقد است که محدود نمودن ترجمه به رمزگردانی ساده نادرست است و ترجمه باید با بازنویسی همراه باشد و مترجم در آن به تولید معنا یا آفرینش مجدد بپردازد. این پژوهش در تلاش است با روش توصیفی،‌تحلیلی به بررسی کارآمدی نظریه لادمیرال در ترجمه از عربی به فارسی بپردازد. پژوهش پيش‌رو به صورت موردی ترجمه متون عربی به فارسی را بر پایه نظریه لادمیرال بررسی نموده که از حيث جامعيت، پژوهشی جدید به حساب می‌آید و می‌تواند مبنایی مشخص و دقيق برای ترجمه‌هایی باشد که بازآفرینی در آن اهميت دارد.

Typological analysis about the negation marker in different languages is one of the fields of research that has attracted much attention. In Persian language, this constituent has been analysed from different aspects. This study aimed to analyse different aspects of negation marker in the adjectives, the noun phrases and the verb phrases based on typological analysis. Many studies have been revealed that the negation in adjectives has shown lexically and morphologically. In the noun phrases, /hich/ has used as a negative marker necessarily marking the verb phrase as negative too. In the verb phrases, negation occurs morphologically by the addition of the prefix /na/(no) or its variations. In the modal auxiliaries /khastan/ and /tawanestan/(can), aspectual auxiliary /budan/ (be) and lexicalized auxiliary /bayad/(must) negative marker occurs either before the auxiliary or before the main verb. Moreover, in the modal auxiliary /shodan/(will be) and the lexicalized word /shayad/ (perhaps) only the main verb is negated. However, aspectual auxiliary /dashtan/ (to have) has shown a different behavior in that its negative form and the negative form of the modal auxiliary become neutral. Negation filed in the verb phrases and morphological negative adjectives is narrow and only a portion of negative proposition falls under the field of negation while negative field in the noun phrases is broad and includes the entire proposition.

چکیده:

بررسی رده‌شناختی سازه نفی در زبان‌های گوناگون بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در زبان فارسی این سازه از بسیاری جهات قابل بررسی می‌باشد. این پژوهش کوشیده است با نگاهی رده‌شناختی به سازه نفی، جنبه‌های مختلف عامل نفی در صفات، گروه‌های اسمی و گروه‌های فعلی را بررسی کند. بررسی‌ها نشان می‌دهند نفی در صفات به صورت ساخت‌واژی و واژگانی اتفاق می‌افتد. نفی در گروه‌های اسمی به کمک عامل منفی "هیچ" صورت می‌پذیرد که با منفی‌شدن اسم یا گروه اسمی، فعل نیز الزاما منفی می‌شود. در گروه‌های فعلی نفی به صورت ساختواژی با افزودن پیشوند "نـ" اتفاق می‌افتد. در فعل‌های معین وجه‌نمای "خواستن و توانستن"، فعل معین نمودنمای "بودن" و فعل معین واژگانی‌شده "باید" سازه منفی هم پیش از فعل معین قرار می‌گیرد هم پیش از فعل واژگانی. در فعل معین وجه‌نمای "شدن" و فعل واژگانی‌شده "شاید"، تنها فعل واژگانی منفی می‌شود. فعل معین نمودنمای "داشتن" رفتار متفاوتی از خود به نمایش می‌گذارد و تقابل صورت منفی این فعل نمودنما با صورت منفی وجه‌نمای آن خنثی می‌شود. سیطره عامل نفی در گروه‌های فعلی و صفات منفی ساخت‌واژی محدود بوده و تنها بخشی از گزاره را در بر می‌گیرد. در صورتی‌که سیطره نفی در گروه‌های اسمی گسترده و دربرگیرنده همه گزاره است.

Abstract: Persian literature, after the spread of Islam in Pars, received a lot of influence from the subtle and rhetorical details of the Holy Quran. This effect is more in poetry than in prose because the weights of Persian poetry are closer to the melody of the Qur\'an and its weights.The effectiveness of most of the prose works is only in the Quranic themes and words. Persian poetry that has benefited from various sciences of rhetoric, including semantics, eloquence and rhetoric. The degree and manner of influence of each of the didactic, lyrical, epic and travelogue literary types is different from the rhetorical points of the Quran. The instructions under educational literature have benefited the least from Quranic rhetoric. The maxim under educational literature have benefited the least from Quranic rhetoric. The travelogues share this as well as the admonitions, but in Ghanaian prose, we see the greatest use of Qur\'anic rhetorical points by poets and writers.The travelogues share this as well as the maxim, but in lyrical prose we see the most use of Quranic rhetorical points by poets and writers. Hafez and Saadi have been more successful than others in this regard. Shahnameh is the best book of classical sustainability literature. Ferdowsi paid more attention to the translation of verses and words due to his sense of patriotism and adherence to the national language. But Ahmad Azizi borrows words and interpretations from the Qur\'an with high frequency in his poems in contrast to Ferdowsi in contemporary sustainability literature.

چکیده :

ادبیات فارسی در پی گسترش دین اسلام در پارس از لطایف و دقایق بلاغی قرآن کریم تأثیر بسیاری پذیرفت . این تأثیر در نظم بیش از نثر است زیرا اوزان شعر فارسی به آهنگ کلام قرآن و وزنهای آن نزدیکی بیشتری دارد . از این‌ رو اثر پذیری اکثر آثار منثور صرفاً در مضامین و واژگان قرآنی است برخلاف شعر فارسی که از علوم مختلف بلاغت اعم از معانی، بیان و بدیع بهره گرفته است . میزان ونحوه ی تأثیر پذیری هر کدام از انواع ادبی تعلیمی ، غنائی ، پایداری و سفرنامه از نکات بلاغی قرآن متفاوت است . اندرزنامه ها تحت ادبیات تعلیمی کمترین بهره را از بلاغت قرآنی برده‌ اند . سفرنامه ها نیز مانند اندرزنامه ها در این امر اشتراک دارند اما در نثر غنائی شاهد بیشترین استفاده شعرا و نویسندگان از نکات بلاغی قرآنی هستیم . حافظ وسعدی نسبت به سایرین در این امر موفقتر بوده ‌اند . فردوسی در شاهنامه برترین کتاب ادبیات پایداری کلاسیک به دلیل داشتن حس وطن ‌دوستی و پایبندی به زبان ملی؛ بیشتر به ترجمه آیات و واژگان توجه داشته است اما احمد عزیزی در ادبیات پایداری معاصر برخلاف فردوسی از واژگان وتعبیرات قرآنی با بسامد بالا در اشعارش وام‌ گیری میکند .

A literary-educational work is a work that explains wisdom to the reader and presents moral, educational and instructional issues in a literary form. Qaboos-nameh or Nasihat al-Muluk is an educational and educational book that has a special place in the field of ethics and guidance, where the author guides his children. Also, Ibn al-Wardi's Lamiyah or Nasihat al-Akhwan is a poem containing moral advice and advice in 77 verses that Ibn al-Wardi wrote to his son.
It seems that the main goal of Ibn al-Wardi and Onsur AL-maali in Lamia and Qaboos-nameh was to express educational and moral issues and spread and convey them to future generations. Ibn al-Wardi, like Onsur AL-maali, listed moral points such as knowledge, humbleness, etc. among the good qualities and emphasized them. Therefore, it seems that the educational views and moral points of Lamiyah and Qaboos-nameh are influenced by each other and in the same direction, and avoiding social and moral anomalies was one of the goals of these two authors. Moral positivity, avoiding abnormalities has also been intended.This descriptive-analytical study examines some common moral doctrines and didactic points in these two works, and in addition to expressing the moral and didactic commonalities of the two works, the role of educational views and moral teachings of the two authors is examined to find out that How two writers have used the teachings based on their valuable experiences to expand educational and guidance matters.
چکیده
اثر ادبی- تعلیمی، اثری است که حکمتی را برای خواننده تشریح می¬کند و مسایل اخلاقی، تعلیمی و ارشادی را به شکل ادبی عرصه کند. قابوس¬نامه یا نصیحت الملوک کتابی تعلیمی و تربیتی است که در حوزه اخلاق و ارشاد جایگاه ویژه¬ای دارد که در آن نویسنده به ارشاد و راهنمایی فرزندش می¬پردازد. همچنین لامیة ابن الوردی یا نصیحة الاخوان منظومه¬ای است مشتمل بر پندها و توصیه¬های اخلاقی در 77 بیت که ابن الوردی خطاب به فرزندش سروده است.
این پژوهش با روشی توصیفی- تحلیلی و پس از ذکر نکاتی در مورد زندگینامه دو شاعر؛ به بررسی برخی آموزه¬های اخلاقی و نکات تعلیمی مشترک در این دو اثر می¬پردازد و علاوه بر بیان مشترکات اخلاقی و تعلیمی دو اثر، نقش دیدگاه¬های تربیتی و آموزه¬های اخلاقی دو مولف بررسی می¬شود تا در یابد، این دو ادیب چگونه از آموزه¬های مبتنی بر تجربه¬های ارزشمند خود برای گسترش امور تعلیمی و ارشادی استفاده کرده¬اند. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که آموزه¬های اخلاقی و تربیتی نقش اساسی در اندیشه¬های این دو مولف دارند و آن¬ها بر جهانی اخلاقی و مبتنی بر آموزه¬های اخلاق تاکید دارند؛ همچنین دلیل توفیق این دو مولف در پاسخ گویی به نیازهای اخلاقی و تربیتی، انتخاب موضوعات تعلیمی و ارشادی مهمی است که نقش اساسی در زندگی هر فردی دارند که از میان آنها می¬توان به علم آموزی، افتخار نکردن به اصل و نسب، مرگ آگاهی و... اشاره کرد.

This work intends to illustrate the methods of using the authentic literary text in the process of spreading Italian, especially in Baghdad where there is a strong propensity to learn the Italian language. The concept of the language that arises from literature is an idea closely linked to the mentality of the Arab learner towards Italian culture: an idea also created by the first Arabisations of literary texts in the early years of the previous century. The research was carried out in Baghdad by two researchers, an Italianist from Baghdad and an Italian mother language linguist, with the aim of bringing together the two sectors in favor of the diffusion of the Italian language. The study also aims to clarify the models from Italian literature most welcomed by those who study Italian in Iraq. In addition to making clear the conceptual phases of what is meant by a literary text in the process of dissemination of a language, and how to expand the literary canon by referring to the corpus of the language of the different genres of Italian literature.

Il presente lavoro intende illustrare le modalità d’impiego del testo letterario autentico nel processo di diffusione dell’italiano, soprattutto a Baghdad dove si sta assistendo ad una forte propensione all’apprendimento della lingua italiana. Il concetto della lingua che nasce dalla letteratura è un’idea molto legata alla mentalità dell’apprendente arabo nei confronti della cultura italiana: idea creata anche dalle prime arabizzazioni dei testi letterari ai primi anni del secolo precedente. La ricerca è stata eseguita a Baghdad da due ricercatori, un italianista di Baghdad ed un linguista italiano, allo scopo di riunire i due settori a favore della diffusione della lingua italiana. Lo studio vorrà anche chiarire i modelli dalla letteratura italiana più accolti da chi studia l’italiano in Iraq. Oltre a rendere evidenti le fasi concettuali di che cosa si intende per testo letterario nella disseminazione di una lingua, e come ampliare il canone letterario facendo riferimento al corpus del linguaggio dei diversi generi della letteratura italiana.

When writing a text, such as a newspaper article, various types of discourse markers are frequently used to group sentences into paragraphs and parts in order to establish a discourse with certain functions, such as coordination, orientation, emphasizing the concepts presented, etc. It should also be noted that this type of mark exists in both written and spoken language. Therefore, it is convenient to dedicate a chapter to these linguistic elements to clarify their use and their classification, which is mainly based on Jose Portolés (2001), as well as the main features, specifically their features (prosodic, morphological, semantic and pragmatic).
Resumen
Al redactar un texto, comoartículo periodístico, se utiliza con frecuencia varios tipos de los marcadores discursivos para agrupar las oraciones en párrafos y partes con el fin de establecer un discurso con determinadas funciones, como coordenacion, orientacion, enfatizar los conceptos presentados, etc. También cabe señalar que este tipo de marca existe tanto en el lenguaje escrito como en el hablado. Por tanto, conviene dedicar un capítulo a estos elementos lingüísticos para aclarar su uso y su clasificación que se basa principalmente en JosePortolés lazaro(2001), además los rasgos principales, en concreto sus rasgos (prosódicos, morfológicos, semántico y pragmáticos).