Translation & linguistics

Данная статья посвящена неомифологии - понятию, чрезвычайно интересному для человечества. В статье рассматриваются основные направления современной русской литературы через призму таких теоретических явлений, как неомиф. В конце XX века в мировой и отечественной культуре наблюдается возрождение интереса к мифу. Это связано с кризисом культуры и цивилизации, стремлением осмыслить кризисные явления, происходящие в духовной, общественной, культурной жизни России.
Неомиф в современной русской литературе представляет собой новый тип мифа, который создается современными авторами на основе традиционных мифологических сюжетов, мотивов, образов. Он отличается от традиционного мифа тем, что отражает особенности современной эпохи, ее проблемы и противоречия.
В современной русской литературе неомифы встречаются в самых разных жанрах: романе, повести, рассказе, поэзии, драматургии. Наиболее яркими примерами неомифов являются произведения таких авторов, как В. Пелевин, В. Сорокин , А. Слаповский, А. Иванов, Л. Улицкая, Д. Быков, А. Захар Прилепин и др.

Le roman autobiographique est un genre littéraire qui est né de l'autobiographie. C'est le roman-mémoires dont le sujet est un personnage de la vie et de fiction. On y narre la vie de l'auteur lui-même à la première personne du singulier (Je). On peut mettre en avant le concepte de l'autofiction qui permet au romancier de s'inspirer de sa propre vie pour créer des événements fictifs.
Cette technique reflète l'exploration des frontières entre l'imaginaire et la réalité. Ainsi,le rapport de la biographie et le romancier est très particulier, mais entre la biographique imaginaire et la biographie vraie ou historique il y a une attraction qui offre au lecteur des textes dont la liberté d'expression est très créative .

אין ספק כי מדורי העיתונות הספורטיים יש להם תרומה גדולה בחידוש המוחים הספורטיים, מדורים אלה בשפתם האותנטית הדבורה תופסים כיום המקום המרכזי בעיתונות בעולם ,הם מייצגים לפני הקורא את העולם הציורי המגוון של אירוע הספורט, לכן היא שפה מיוחדת בסגנונה ובמונחיה, כתב הספורט מנסה תמיד לחפש על מונחים חדשים כדי לתאר האירועים הספורטיים, או להביע את דעתו האישית ובמיוחד במשחקי כדורגל וכדורסל.
מחקר שלפנינו שופך אור על סגנון כתיבתם של מדורי הספורט בעיתונות העבריות ,והוא מתעניין בחידושי המונחים הספורטיים שהם נתחדשו על ידי מדורים האלה, מחקר זה מתמקד בדרכי יצירתם של החידושים במונחי הספורט על פי חילוקם לשלושה חלקים, המונחים שנתחדשו על יסוד השאלה מלועזית בכל דרכיה ( שאילת מילים, שאילת משמעות ,תרגום שאילה ),המונחים שנתחדשו על פי התצורה המורפולוגית (גזירה הקווית ,וגזירה מסורגת) , מונחים שנתחדשו על יסוד התצורה הסמאנטית (הרחבת המשמעות) ,ועל תרומת החידושים האלה בהרחבת הלקסיקון הספורטי. במילים אחרים ,מחקר זה שופך אור על הקריטריונים העיקריים ניתוח המונח החדש, דרך תצורתו, משמעותו, הצורה הדקדוקית שלו( שם, פועל, צירוף מילים), המחקר מסתיים בכמה מסקנות ,החשוב מבניהם שיש דרכי יצירה פרודוקטיביות ביותר ביצירת חידושי המוחים הספורטיים, תרגום שאילה בתחום השאילה מלועזית , צירוף כבול בתחום היצירה מלועזית , וגם המעתק המטפורי בתחום היצירה הסמאנטית .

Cette étude se concentre sur la manière dont les deux écrivains, Gustave Flaubert et Naguib Mahfouz, ont ressuscité les villes anciennes, Carthage dans "Salammbô" de Gustave Flaubert et Abou dans l'Égypte pharaonique dans "Rhadopis" de Naguib Mahfouz. La thèse explore la représentation de la ville dans l'œuvre romanesque de Gustave Flaubert (1821-1880) et de Naguib Mahfouz, le maître de la littérature arabe (1911-2006). Notre point de départ est la question suivante : "Quelle est l'importance de la résurrection du passé dans les villes anciennes chez nos deux romanciers ?". L'analyse combine une perspective comparative, historique et thématique. Elle met en valeur la réception créative par Mahfouz du roman français du XIXe siècle.
Dans le roman "Salammbô", Flaubert transporte les lecteurs dans la Carthage antique pendant les guerres puniques, en s'appuyant sur des détails historiques et une précision minutieuse pour créer une représentation épique du passé. D'un autre côté, le roman "L’Amante du pharaon" de Mahfouz transporte les lecteurs dans l'Égypte ancienne pendant le règne d'Akhenaton, en utilisant également des éléments historiques pour décrire cette époque lointaine.
Cette étude comparative examine les similitudes et les différences dans les approches des deux écrivains. Cela pourrait inclure l'analyse de leurs styles d'écriture, de la façon dont ils interprètent les événements historiques, de la caractérisation de leurs personnages historiques, ainsi que de l'utilisation du contexte historique pour transmettre des thèmes universels ou des commentaires sur la nature humaine. En fin de compte, cette étude comparative permet d'apprécier comment deux auteurs talentueux ont utilisé la résurrection du passé comme toile de fond pour leurs histoires, tout en offrant une compréhension plus profonde de leurs œuvres respectives et de leurs approches narratives.

Аннотация. В данной статье отражены отличительные особенности и возрастные характеристики литературных героев классических произведений ХIХ века, написанных известными русскими писателями и отличительные особенности, и возрастные характеристики литературных героев современных произведений.

Arapça, dünyanın en eski dillerinden biridir. Aynı zamanda dünyada bir çok dil üzerinde etkisi vardır. Arap dilinin etkilendiği bu diller arasında Türkçe de yer almaktadır.
Türklerin İslamiyeti kabul etmesiyle birlikte lisanına bolca Arapça kelime almıştır. Temelde Türkçe, Arapça ve Farsça başta olmak üzere pek çok dilden kelime almıştır. Fakat Arapça sözcüklerin sayısı bir hayli fazladır; Özellikle şiir divanlardadır. Pek çok Arapça kökenli sözcük yer aldığı bu şiir divanlarından biri de İbrahim Tannuri'nin divandır.
Çalışmamız amacı, Şeyh İbrahim Tennuri Divanı '' Gülşen-i Niyaz Seçmeler '' başlıklı eser'inda Arapça kökenli sözcükleri inceleceğiz.
Eserin tamamı yayınlanmış değildir. Yalnızca Kayseri’de basımı yapılan '' Şeyh İbrâhim Tennûrî Divanı Gülşen-i Niyaz’dan Seçmeler '' başlığıyla iki araştırmacı tarafından bir bölümü yayınlanmıştır. Çalışmamızda kullanacağımız kaynak eserimiz de bu divandır.
Çalışmamıza bu kapsamlı özet ile başlıyoruz. Ardından Şeyh İbrahim Tennûrî’nin hayatı ve eserlerini inceleyerek Divan’ı hakkında bilgiler vereceğiz. Ardından Arapça ve Arapça’nın Türk dilinde kullanımına değinip, Şeyh İbrahim Tennûrî’nin Divan'ında Arapça kökenli sözcüklerin kullanımına bakacağız.
Şeyh İbrahim Tannuri ve onun şiir divanı '' Gülşen-i Niyaz'' kaynaklarda ve internette araştırıp araştırırken, daha önce yapılmış birkaç çalışmaya rastladık:
1- İbrahim Tennuri (KÖKSAL, 2014:https://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ibrahim-tennuri)
2- İbrahim Tennuri başlıklı Sempozyumu '' İbrahim Tennuri / Kayseri'', ( KÖKSAL, 2011: 297-303)

Diese Forschung befasst sich mit der Untersuchung der Apposition in den deutschen und arabischen Sprachen als sprachliches Phänomen, das in der gesprochenen und geschriebenen Sprache verwendet wird. Diese Studie zielt darauf ab, beide Sprachen zu vergleichen, um daraus Gemeinsamkeiten und Unterschiede mit dem deskriptiven und analytischen Ansatz zu diesem Phänomen abzuleiten.
Diese Studie gliedert sich in zwei Hauptteile, der erste Teil befasst sich mit der Theorie Rahmen des Phänomens der Apposition in beiden Sprachen. Der zweite Teil untersuchte die praktischen (analytischen) Aspekte einiger Beispiele, die aus dem Arabischen ins Deutsche übersetzt wurden.

Nabizade Nazım, Türk Edebiyatı'nın ilk köy romanı olan Karabibik'in ve yine Türk Edebiyatı'nın ilk natüralist romanı olan Zehra'nın yazarı olmakla, bilhassa 19. yüzyıl Türk Edebiyatının en kıymetli ve en önemli ediplerinden birisidir. Dönemin Osmanlı İmparatorluğunun başkenti olan İstanbul'da, 1862 yılında dünyaya gelen şair ve yazar Nabizade Nazım, çok kısa bir ömrün ardından, henüz 31 yaşındayken, 6 Ağustos 1893 tarihinde yine memleketi İstanbul'da vefat etmiştir. 2. dönem tanzimat edebiyatının en güçlü temsilcilerinden olan yazar, özellikle hikâye, şiir ve roman dalında pek kıymetli eserler kaleme almıştır.
Natüralist ve yenilikçi bir yazar olan Nabizade Nazım, Türk Edebiyâtına kazandırdığı ve her Türk'ün malumu olan Zehra ve Karabibik'in yazarıdır. Çalışma eserimiz olan Karabibik, esasında bir roman olmakla birlikte, uzun hikaye formatına da girebilen küçük hacimli ve fakat oldukça mühim bir eserdir. Türk Edebiyâtının ilk köy romanı olan Karabibik eserinin baş kahramanı, köyde yaşam süren ve Karabibik lakaplı bir adamdır. Türkiye topraklarında bulunan Antalya ilinin Kaş ilçesinde bulunan bir köyde geçen hadiseler, Karabibik, Kara Durmuş, Yosturoğlu, Koca İmam, Huri, Sarı İsmail, Rum Tüccar ve Hüseyin arasında geçer. Oldukça gerçekçi ve samimi bir dil kullanılan romanda, söz sanatları oldukça güçlü bir şekilde kullanılmıştır. Bu söz sanatlarından biri de - şüphesiz- değinmece olarak da bilinen Kinayedir.
Kinaye, Söz Sanatlarının en çok kullanılan metodlarından biridir. Değinmece veya iğneleme olarak da bilinen kinaye, söylenecek bir cümlenin, benzetme amacı olmaksızın, hem temel ve hem de mecaz manasının düşündürülmesiyle karşıdaki kişiyi -çaktırmadan ve kendisine hissettirmeden- alaya almak ve onunla dalga geçmektir. Değinmecenin asıl kastı, mecaz anlamdır. Karşıdaki kişiyi hafif ve üstü örtük bir şekilde eleştirmektir. Bu hususta Türk atasözleri ve deyimlerinin hemen hemen hepsi kinaye barındırır. Kinaye sanatı, Nabizade Nazım'ın Karabibik eserinde sıkça karşımıza çıkmakta ve oldukça orijinal kullanımlarla esere hassas bir edebi motif eklemektedir.
Özetin ardından, Nabizade Nazım'ın yaşamı ve eserleri işlenecek, ardından Karabibik eseri tanıtılacak ve kinaye söz sanatı hakkında bilgiler sunulacaktır. Son olarak Nabizade Nazım'ın Karabibik adlı eserinde kinaye söz sanatının kullanımı işlenecektir.

El presente estudio tiene como objetivo realizar un análisis comparativo entre dos obras literarias destacadas: “El amor en los tiempos del cólera” del célebre escritor Gabriel García Márquez y la novela “Los jardines del presidente” del escritor iraquí Mohsen al-Ramli. Estas dos novelas, escritas en diferentes contextos culturales y geográficos, comparten una serie de elementos contextuales y narrativos que nos invitan a explorar sus similitudes y diferencias.
Principalmente, ambas obras pertenecen al género del realismo y se sumergen en las circunstancias y experiencias de sus personajes en sociedades oscuras dominadas por la opresión, la guerra y las tradiciones impuestas. Los autores ofrecen una perspectiva crítica sobre la injusticia social y las restricciones que impone a los individuos en las áreas del amor y la libertad de elección.

Язык как вид человеческой деятельности представляет собой актуальный знаменательный характер народа. Это значит , что язык отражает специфику культуры, истории, географического положения, общественно-политического устройства государства, развития и результатов овладения орудиями труда и жизни, хода развития науки и искусства и многое другое. Иными словами, каждый народ выражает через свой язык картину мира, воспринимаемую его носителями и во многом обусловленную их собственным культурным наследием [Семенов 2008, с.22].
Известно что язык как вид человеческой деятельности , всё ещё был эффективным фактором, который отражает цивилизационные культурные ценностей охраняет самобытность и обеспечивает передачи наследия общества и своего знания от одного поколения к другому. В результате этого в языке одного народа есть слова, обозначающие предметы и явления, которых не существуют у другого. Эти слова являются реалиями. При этом проявляются трудности в общении между носителями разных культур. Особенно остро этот вопрос стоит сейчас, когда идет процесс взаимодействия культур и языков в связи с глобализацией и активным международным общением.

UNESCO sponsors the Declaration on Ethical Principles in Relation to Climate Change.(UNESCO, 2018).They involve ethical issues. Such morals entail the concept of obligation. This concept is a critical term in the syntactic paradigm. English speakers use important structures and terms to express obligation or necessity. This paper aims to identify how a Facebook page entitled UN Environment Program conceptualizes the concept of obligation or necessity in three posts that diminish and guide human behavior regarding harming the environment. These three posts that aim to spread awareness about climate change are under scrutiny. The study attempts to identify the kinds of terms and syntactic structures which these posts utilize to talk about moral issues and ethical principles relevant to climate change. The framework which analyzes the posts is the approach of Leech and Svartvik (1994). It utilizes some tools to show obligation or necessity. They include requests, advice, suggestions, warning, etc. This study uses three levels of analysis: syntactic, semantic ,and pragmatic ,and follows Van Valin’s (2001) “An Introduction to Syntax”; Leech and Svartvik’s (1994) “A Communicative Grammar of Englishand”; and Searle’s (1969) “Speech Acts: An Essay in the Philosophy of Language”.

Because phrasal verbs are crucial to the process of teaching or learning English as a foreign language and have an impact on both spoken and written forms, mastering them will help you broaden your vocabulary and improve your language skills. Their close relationship to context, stable forms, and structural characteristics defines them. Their structure is almost unchangeable. The growing use of phrasal verbs in English is a distinctive characteristic. Despite being an integral part of the English language, these verbs continue to pose a significant challenge for teachers and EFL learners, particularly for students who are not specialists. One explanation for this is the ambiguity and confusion surrounding their meaning and application. For this reason, English phrasal verbs cause problems for Iraqi students of the language.
In light of this, this study investigates new approaches as well as modern trends that address teaching English in general and phrasal verbs in particular in contrast to traditional approaches. The study's objective has been met through the implementation of a teaching experiment. selected from two of the five branches within the University of Technology's Department of Mechanical Engineering, the sample consists of two groups: the experimental group, which was taught phrasal verbs using novel methods, and the control group, which was taught the same topic using conventional methods. There are thirty students in each group. Three factors—age, sex, and high school average—have been controlled to ensure equal representation within both groups.
The achievement testing was administered to the study sample at the conclusion of the experimental teaching duration, following expert validation of its validity and test-retest reliability. Following the application of the t-test formula for statistical analysis of the test results, the experimental group mean was found to be (24.100), whereas the control group mean was (10.020). The findings show that the experimental group outperformed the control group. In addition, phrasal verb production and recognition pose significant challenges for Iraqi English language learners, particularly those who are not specialists. Conventional methods of instruction are partially to blame for this issue. Due to the idiomatic meaning of phrasal verbs is hazier than the literal one, it is crucial to comprehend the context in which such verbs get used. As a result, more work needs to be put into helping EFL learners produce phrasal verbs than recognize them. Many suggestions for improved methods of handling phrasal verbs have been made in light of the study's findings.