Translation & linguistics

В статье сопоставляются и анализируются прилагательные полной и краткой формы и наречия с целью выявления различий в их образовании, употреблении, лексико — семантическом значении и синтаксической функции в русском языке. Цель статьи: расширить знания о нюансных различиях пары краткое прилагательное - наречие в грамматике русского языка студентами арабских вузов.

بافت زبانی مجموعه‌ای از عناصر درون‌متنی است که در ارتباط با یکدیگر به انتقال صحیح مفهوم کلام و دریافت گفتمان کلّی متن می‌انجامد. بافت زبانی، مفهوم کلّی است که چهار لایة لغوی، دستوری (صرفی‌ـ نحوی)، بلاغی و آوایی را شامل می‌شود. بدون دانستن بافت یک کلام ، معنای درست آن کلام را نمیتوان متوجه شد. بافت بر دو نوع است : یکی بافت زبانی و دیگری بافت غیرزبانی. بافت زبانی به عنوان بستری که معنای دقیق واژگان و جملات را مشخص می‌کند. بافت زبانی از یک نظر، کلیه واژه‌هایی است که قبل و بعد از یک واژه در متن یا جمله به کار می‌رود. همچنین ارتباط کلمه با کلمات مجاور می‌باشد. یکی از مباحث مهم در پژوهش‌های زبانی به ویژه علم معنا شناسی به حساب می‌آید. مؤلّفه‌هایی چون «قرینة لفظی» و «قرینة معنوی» زیرمجموعة مقولة گستردة بافت زبانی به حساب می‌آیند. بافت زبانی در علم معناشناسی از آفاق گسترده‌ای برخوردار است. این نوع بافت در سطح روابط همنشینی واژگان و به ویژه در روابط معنایی مانند هم معنایی، چندمعنایی و اضداد یا حتّی در سطوح گسترده‌تری چون پاراگراف و متن به خواننده کمک می‌کند تا به معنای دقیق و مشخّص کلام برسد. در این مقاله در قالب مطالعات کتابخانه‌ای و با روش استنادی تحلیلی به ویژگی‌ها، سازوکارها و کارکردهای این نوع بافت و قرینة لفظی و معنوی در فهم متن پرداخته شده است. به کلیه چیزهایی که در موقعیت وجود دارد و به کاربرد زبان مربوط می‌شود، بافت غیرزبانی گفته می‌شود. موارد بیان شده در رمان موردنظر «وردی که بره‌ها میخوانند » کاملا مشهود می‌باشد. رضا قاسمی کلمات و جملاتی را که بوی کهنگی و فرسودگی می‌دهد را از نوشته هایش می‌زداید. و از کلماتی که ریشه ایرانی ندارد مورد استفاده قرار نمی‌دهد.

Die Übersetzung des Heiligen Korans wirft seit langer Zeit viele Probleme auf. Das wichtigste davon ist die Meinungsverschiedenheit zwischen den muslimischen Gelehrten über die Zulässigkeit oder Unzulässigkeit der Übersetzung des Korans. Der Grund dafür ist, dass es eindeutige Verse gibt, die besagen, dass der Koran in arabischer Sprache offenbart wurde z. B. ,, بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ“ (الشعراء: 195) ,, in deutlicher arabischer Sprache“ (Bubenheim, S.375) In diesen Versen heißt es aber nicht ausdrücklich, dass es nicht erlaubt sei, den Koran zu übersetzen. Nach Meinung einiger Gelehrter, die die Übersetzung des Korans genehmigt haben, ist seine Übersetzung zulässig. Der Grund dafür ist, dass nicht jeder auf der Erde Arabisch spricht, während Gott, der Allmächtige, allen Menschen den Koran offenbart hat z. B. ,, وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا كَآفَّةٗ لِّلنَّاسِ“ (سبأ: 28) ,, Und Wir haben dich für die Menschen allesamt “ (Bubenheim, S.431) Wie können diejenigen, die das Arabische nicht sprechen, den Koran verstehen? Daher wurde die Übersetzung des Korans zugelassen, damit er alle Menschen erreichen konnte.
Da der Koran in seinen Suren eine große Rhetorik enthält, entstand die Idee dieser Studie, das rhetorische Bild der Sure ‚‚الشمس’’ ,,Die Sonne’’ ins Deutsche zu übertragen. In dieser Forschung werden drei Koranübersetzungen von drei Übersetzern, Rudi Paret, Bubenheim und Max Henning, im Kontrast studiert.

15. yüzyıl Divan şairlerinden ve Fatih Sultan Mehmet’in şehzadelerinden olan Cem Sultan’ın “ol dem kanî” adlı gazeli, öncelikle klâsik şerh yöntemiyle ele alınacak ardından da yapısalcılık yönünden incelenecektir. Divan edebiyatının günümüz yöntemleriyle incelenmesi, o döneme ait kültürel değerleri ve dönemin şiirlerini daha kolay anlaşılmasını sağlayacaktır. Bu minvalde Cem Sultan’ın gazelini incelediğimizde şairin şiirde yansıtmış olduğu ruh hali, maneviyatı ve içinde bulunduğu toplum değer yargılarını ortaya koyması açısından önem arz etmektedir. Gazelin yapısalcılık yöntemle ele alınmasındaki amaç şairin seçtiği kelime kadrosu, edebi sanatları, biçim, ölçü, ses tekrarlarıyla gazelin teması arasında uyumu ortaya koymaktır. Çalışmamızın ilk bölümünde Cem Sultan’ın “ol dem kanî” adlı gazelinin beyitleri, beyitlerin şerhi, günümüz Türkçesine aktarımı yapılırken; ikinci bölümünde ise gazelin yapısalcılık yönünden detaylı olarak incelenmesi sağlanacaktır.

Dans La Parodie, nous voyons que toutes les règles du théâtre sont cassées. Nous commençons par les tableaux ; dans le théâtre classique il y a des règles stables comme l’acte qui se divise en des scènes. Mais dans le théâtre de l’absurde ou de l’avant-garde, il existe seulement des tableaux. Aucuns actes, aucunes scènes évoquées. Nous remarquons aussi qu’il n’y a pas de rôle important, pas de protagoniste. Nous donnons l’importance au décor plus que celle de la parole.
Tous les personnages sont modernes. Cela veut dire que les personnages des pièces absurdes ou existentielles parlent de présent. Ils ne parlent jamais dans le passé car ils n’ont pas de principes et même d’origines. Ils sont orphelins au monde. Ni Dieu, ni famille ; l’homme moderne rêve seulement de son existence, mais ce rêve ne se réalise jamais.
Les didascalies sont un élément fondamental de la pièce "La Parodie d'Arthur Adamov". Elles sont utilisées pour décrire les actions, les paroles et les mouvements des personnages, ce qui aide les metteurs en scène et les acteurs à comprendre les intentions et les émotions des personnages. Les didascalies sont également un outil crucial pour influencer la manière par laquelle les personnages sont présentés à l'audience.
Les didascalies peuvent fournir des informations détaillées sur la position des personnages sur scène, leurs mouvements du corps et leurs expressions faciales, ce qui aide les metteurs en scène et les acteurs à créer une performance cohérente et crédible. Elles peuvent également suggérer des métaphores ou des symboles importants, qui peuvent aider à renforcer le message de la pièce et à faire passer de manière plus profonde et significative les émotions et les idées à l'audience.
De plus, les didascalies peuvent jouer un rôle important dans la mise en valeur des thèmes et des émotions clés de la pièce. Elles peuvent également aider à renforcer la cohérence de la performance en veillant à ce que les actions et les paroles des personnages soient cohérentes avec le message de la pièce.
En conclusion, les didascalies sont un outil précieux pour les metteurs en scène et les acteurs, qui peuvent les utiliser pour guider leurs choix scéniques, renforcer le message de la pièce et créer une performance mémorable pour les spectateurs. Les didascalies sont donc un élément crucial pour la réussite de la pièce "La Parodie d'Arthur Adamov".

מחקר מקיף זה התעמק בתחום הרב-גוני של התרגומים הארמיים והשפעתם הפירושית העמוקה על ספרי הכתובים. באמצעות חקירה של הקשר היסטורי, גישות פרשנות, מאפיינים לשוניים, השפעות תרבותיות וניתוח השוואתי, השגנו תובנות חשובות לגבי המשמעות של התרגומים הארמיים ביצירות עתיקות. מחקר זה האיר את תפקידה המרכזי של הארמית כמדיום להעברת רעיונות דתיים ותרבותיים, גישור על פערים לשוניים וטיפוח מסורות פרשניות.
הניתוח שלנו של מאפיינים לשוניים ייחודיים, כגון תחביר, סמנטיקה ואוצר מילים, הדגיש את השפעתם הקריטית על עיצוב הפירושים המוטבעים בתרגומים אלה. על ידי ניתוח השיטות שהשתמשו על ידי מתרגמים עתיקים, חשפנו את יחסי הגומלין המורכבים בין שפה, תרבות ומושגים תיאולוגיים. יתרה מכך, בחינת הפרשנויות המרכזיות ותרומתם הבהירה את מגוון הבחירות הפרשניות שנעשו במסגרת מסורת התרגומים הארמיים.
החקירה ההשוואתית של הפשטיתא והתרגומים הארמיים שפכה אור על המאפיינים הייחודיים של כל מסורת, וחשפה את הגישות הניואנסיות שלהן לפרשנות. מסורות אלו הותירו חותם בל יימחה על הקהילה היהודית והנוצרית כאחד, תרמו לוויכוחים תיאולוגיים ומעצבות את מסלול המחשבה הדתית.
במבט קדימה, היחס המורכב בין שפה, תרבות ופרשנות שנחקרה במחקר זה מניע אותנו להכיר במורכבות התרגום כיותר מאשר מאמץ לשוני בלבד. הוא משמש כגשר המחבר בין עבר להווה, ומאיר את המשחק הדינמי בין הקשר היסטורי, בחירות לשוניות ותובנות תיאולוגיות. בעוד חוקרים וסטודנטים ממשיכים לפענח את השכבות של תרגומים ארמיים, מחקר זה מעודד חקירה נוספת של השפעתם הנצחית על פרשנות המקרא ועל השטיח העשיר של השיח הדתי.

Notre recherche sˊintitule "Transposition dans le système didactique d´après les pratiques sociales via savoirs savants: Ėtude analytique de noosphère" qui porte sur deux concepts fondamentaux des sciences du langage et de la didactique, ils sont: la "Noosphère" par laquelle les pratiques sociales s'appliquent au langage et la "Transposition" par laquelle elle s'opère de transformer les pratiques langagières aux interactions langagières par la noosphère . La recherche prend en analyse ces deux concepts conformément aux besoins langagiers de l'apprenant. Un autre concept a été mis en évidence en plus des deux concepts ci-dessus, qui est le concept de "besoin langagier" à travers notre discussion de ce que Richterich a proposé.

Les manuels de Français Langue Etrangère (FLE) jouent un rôle crucial dans l'enseignement des langues étrangères en fournissant des ressources aux apprenants afin de développer leurs compétences linguistiques. Parmi les éléments clés de ces manuels figurent les pictogrammes, qui contribuent de manière essentielle à la représentation visuelle des concepts et des instructions.
Cette recherche cible surtout l'utilisation des pictogrammes dans les manuels "Entre-nous" et "Alter ego + N.A1", en évaluant leur pertinence, leur clarté et leur efficacité dans l'apprentissage du FLE. L'analyse se focalise sur l'intégration des pictogrammes dans les contenus pédagogiques de ces manuels, mettant en lumière leur rôle dans le renforcement des compétences linguistiques des apprenants. Cette étude comparative explique en détails les points de convergence et de divergence entre ces pictogrammes dans les manuels "Entre-nous" et "Alter ego+" ainsi que leur impact sur le processus didactique.

À cette fin, une analyse approfondie sur les types de pictogrammes et leurs contextes d’utilisation sera effectuée.

Cette recherche porte sur l'étude des valeurs humaines dans les œuvres de Claudel, qui représentent la norme fondamentale de la nature humaine. Les valeurs sont les principales règles dans nos relations avec les autres. Elles diffèrent d'une société à une autre et d'une personne à l'autre, et elles peuvent être inhérentes ou acquises en raison de facteurs sociaux, culturels ou environnementaux.
Claudel présente les valeurs humaines dans ses deux romans, L'Archipel du chien (2018) et J'abandonne (2000), qui abordent ces questions humanitaires. Ces deux romans nous permettent d'analyser les comportements des héros de Claudel et de connaître leurs valeurs humaines. Cette analyse contribuera à comprendre la pensée humaniste de l'écrivain et son point de vue sur la transformation des valeurs de la société contemporaine.
Dans ses œuvres, il fait référence à la mise en valeur de la vérité des valeurs humaines de manière sentimentale à travers une description précise de la condition humaine lorsque le narrateur rencontre la femme qui a perdu sa fille dans le roman J’abandonne. L'écrivain nous dépeint le traitement inhumain auquel ont été soumis les corps de trois jeunes africains dès leur arrivée sur l'île de l'Archipel du chien.

‘Layta’ ‘ليت’ is considered a verb-like particle that indicates wishing, at-Tamani, in Arabic (SL), i.e. to demand something impossible or difficult to get. At-Tamani (wishing) with ‘layta’ ليت is the desire for something to happen happily either possible or impossible. However, ‘layta’ in the Glorious Qur’an expresses at-Tamani (regretting) of impossible wishing.
The expressions ‘If only’ and ‘I wish’ (followed by past or past perfect clause) reflect regretting (wishing) in English (TL), i.e. referring to situations that are unreal or impossible. Moreover, the conjunctions ‘If’, ‘that’ and the grammatical construction ‘would that’ plus past/ past perfect clause express regretting as well. Wishing is sometimes identified in grammatical description because the verb of a subordinate clause after a wishing (regretted) expression must be in the past / past perfect. According to Baker’s kinds of meaning wishing (regretting) is considered expressive meaning; henceforth ‘layta’ reflects that meaning.
This researcher investigates rendering of ‘layta’ in four Qur’anic translations (Pickthall [Pick.], Ali, Asad & Irving), and discovers whether there is an equivalent to ‘layta’ in English, and which procedure of translation is followed. The study depends on Newmark’s explanation of shifts’ (or transpositions’) procedure.
As a conclusion, it is found that ‘layta’ has no clear equivalent in English that reflects its expressive meaning despite its equivalents (‘if only’, ‘I wish’, ‘if’, ‘that’, and ‘would that’ plus a clause of past/past perfect tense) that is grammatically reflected its meaning. Thus, there is a loss of expressive meaning of “layta” in the translation from Arabic (SL) into English (TL) in the Holy Quran.

La présente recherche porte sur la formation des verbes dans le parler français et celui de l'arabe d'Irak. Il concerne la formation des verbes employés par les locuteurs français et irakiens et les phénomènes linguistiques les plus importants qui la distinguent aujourd'hui. Celui-ci est divisé en deux sections. Premièrement, nous présenterons une description de la construction des formes verbales dans le parler français. Deuxièmement, nous décrirons la construction des formes verbales dans le parler arabe d'Irak. L'intérêt de cette étude se trouve dans le fait que, d'un côté, la plupart des études n'abordent que les phénomènes linguistiques dans les langues standards et ignorent ceux des dialecte comme la formation des verbes, en question, qui est considérée comme l'une des manifestations linguistiques particulières qui mérite d'être étudiée et sondée attentivement. Dans la présente recherche nous trouvons que le français et l'arabe irakien ont leurs origines dans leurs langues standards dont ils suivent les règles syntaxiques. Cependant, dans certains cas l'arabe irakien ne suit pas ces règles syntaxiques, les verbes sont construits soit par modifier les structures grammaticales de la langue standard; soit par improviser, voire créer des schèmes nouveaux, soit par mélanger deux verbes ou plus pour former son nouveau verbe ayant un nouveau sens.